υπεράνοσος

-η, -ο, Ν

φρ. «υπεράνοσος ορός»

ιατρ. θεραπευτικός άνοσος ορός με υψηλό τίτλο ανοσοσφαιρινών, ο οποίος λαμβάνεται με υπερανοσοποίηση ενός οργανισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. hyperimmune (serum) < hyper- (< υπερ-*) + immune (πρβλ. άνοσος)].